قرآنیان

عراقی‌ها به ما حمله کرده بودند. هرکس در هرجایی مشغول نبرد بود. برای صدا زدن فرمانده به چادر رفتم. دیدم صالحی بدون اینکه وضعیت را در نظر بگیرد، گوشه‌ای از سنگر نشسته است و مشغول خواندن قرآن است. به او گفتم: «کار بهتر از قرآن خواندن پیدا نکردی؟!» در جواب گفت: «قرآن به من آرامش می‌بخشد. در این لحظه تنها چیزی که لازم دارم قرآن است که می تواند به من آرامش بدهد.»

پس از آنکه قرآن خواندنش تمام شد، آر.پی.جی را برداشت و خود را جلوی تانک دشمن انداخت و با فریاد ملکوتی «الله اکبر» تانک اول را زد. زدن تانک دوم، او را به خدا متصل کرد و او هم رفت و فقط صدای «الله اکبر» آخر صالحی در گوشم هنوز مانده است. بعد از شهادت او، جاده کاملاً باز شد و از دست عراقی‌ها نجات یافتیم.

آری، بندگان رستگار خدا، این‌گونه هستند.

منبع: پایگاه کلام فارس